Belgische Vereniging Van Wapenverzamelaars

In Amerika vond in de vuurwapenindustrie een ontwikkeling plaats die een enorme invloed zou hebben op fabricage in het algemeen, niet alleen die van vuurwapens. Tot dan toe werd elk vuurwapen apart gemaakt: een voor een werden alle onderdelen gemaakt en passend gemaakt. Dat betekende dat onderdelen van wapens niet onderling uitwisselbaar waren. Reparatie kon dus alleen gedaan worden door geschoolde wapenmakers en productietijden waren lang. In 1798 hadden de net gestichte Verenigde Staten van America behoefte aan een groot aantal vuurwapens en zij plaatsten een order van 10.000 vuursteenmusketten bij een industrieel genaamd Eli Whitney. Whitney ontwierp een methodiek waarbij onderdelen naar bepaalde specificaties binnen nauwe maattoleranties gemaakt werden. Deze maattoleranties werden gecontroleerd met schuifmaten en kalibers. Deze methodiek was voor het eerst uitgeprobeerd in Frankrijk bij de productie van de musket model 1777. Ook ontwierp hij productiemachines die door ongeschoolde arbeiders konden worden bediend. Door het toepassen van dit systeem zag hij kans om die 10.000 musketten in recordtijd te produceren. Hiermee legde hij het fundament voor serieproductie en uitwisselbaarheid van onderdelen, dingen die in de moderne maatschappij als essentieel worden gezien.