Percussie
Zoals eerder gezegd resulteert het afschieten van een vuursteengeweer in twee flitsen en een knal. De eerste flits komt van het ontstekende pankruit. De tweede flits komt op het moment dat de kogel de loop verlaat. Vuursteengeweren verschieten hun kogel (of hagel) met een relatief lage snelheid. Wild zoals eenden, reeën en konijnen werden vaak opgeschrikt door de flits van de ontsteking en zagen kans weg te komen voordat de kogel hen bereikte. Dit frustreerde een Schotse priester, Alexander Forsythe, dermate dat hij ging werken aan een oplossing voor dit probleem. Na wat experimenteren (hij was een amateur chemicus) ontwikkelde hij een ontstekingssysteem dat de vuurwapentechnologie zou revolutionariseren en de basis legde voor het moderne vuurwapen.
De priester had ontdekt dat sommige chemische mengsels zo gevoelig waren voor schokken dat zij al ontstaken als er met een hamer op werd geslagen. Hij bedacht een manier om zulk materiaal, nu bekend als slagsas, te gebruiken om de kruitlading van een vuurwapen te ontsteken en nam daarop in 1807 een patent. Verdere ontwikkeling leidde uiteindelijk tot een ontstekingssysteem waarbij een koperen dopje gevuld met slagsas op een hol aambeeldje (de nippel of het schoorsteentje) achterop de loop werd geplaatst. Een klap op dit dopje ontstak het sas waardoor, via het holle aambeeldje dat als zundgat fungeerde, de hoofdlading ontstoken werd. Dit systeem staat nu bekend als “percussie ontsteking” en het koperen dopje als “percussiekapje” of “percussiedopje”.
De introductie van percussieontsteking en het percussiekapje in 1814 was de inleiding tot wat men in de vuurwapentechniek vaak “de tijd van de uitvindingen” noemt. Natuurlijk praten we eerst nog voornamelijk over voorlaadwapens maar het percussiesysteem vereenvoudigde de productie, het schieten ermee en het onderhoud ervan dermate dat productie op zeer grote schaal mogelijk werd en er een grote markt voor vuurwapens, zowel militair als civiel, ontstond. In de jaren na het uitvinden van de percussieontsteking volgden technische ontwikkelingen elkaar in snel tempo op, uiteindelijk, tegen het eind van de negentiende eeuw, resulterend in het vuurwapen zoals we dat nu kennen.
