Merken, nummers en stempels
De productie van vuurwapens was niet altijd zo streng gereguleerd als nu. Lang werden vuurwapens beschouwd als gereedschap om te jagen en oorlog te voeren. Het feit dat vuurwapens duur zijn beperkte hun bezit heel lang tot de hogere klassen en overheden. In geval van oorlog werden vuurwapens soms door een rijksarsenaal aan opgeroepen soldaten uitgereikt maar werd het bezit door locale- of nationale wetten aan burgers verboden. Het doel hiervan was om de macht van de hogere klassen en de overheid in stand te houden. Een typerend voorbeeld is Japan waar vuurwapens verboden werden om de positie van de Samurai veilig te stellen.
Omdat er heel lang geen beperkingen aan het bezit van vuurwapens werden gesteld en ze (voor de industriële revolutie) door vele plaatselijke wapenmakers warden gemaakt, werden zelden of nooit serienummers aangebracht. Ook werden geen archieven aangelegd door die wapenmakers, hoewel ze wel vaak hun producten voorzagen van hun naam of merk. Pas na de Communistische revolutie, toen de angst voor een opstand in eigen land toesloeg, besloten Europese regeringen om vuurwapens te registreren of zelfs te verbieden. Ook toen nog werden sommige vuurwapens (voornamelijk jachtwapens) van die beperkingen uitgezonderd en hoefden dus niet geregistreerd te worden. In de Verenigde Staten worden vuurwapens nog steeds niet in alle staten geregistreerd en tot aan de zestiger jaren van de vorige eeuw hadden veel ervan niet eens serienummers.
Dit alles maakt het moeilijk om precies uit te vinden wanneer een bepaald wapen is geproduceerd. Van militaire wapens is over het algemeen wel bekend wanneer een bepaald model is geïntroduceerd en vaak is ook de informatie over productie- en serienummers nog aanwezig. Zelfs deze gegevens zijn echter zelden compleet aangezien veel verloren is gegaan bij de oorlogen die gevoerd zijn in de gebieden waar de gegevens waren opgeslagen. Veel informatie over wapens die in Luik, België gemaakt zijn is verloren gegaan bij de twee wereldoorlogen die in dat gebied uitgevochten zijn.
Over civiele vuurwapens is nog veel minder informatie beschikbaar, vooral omdat er zo veel wapenmakers waren die allemaal, volkomen onafhankelijk van elkaar, wapens konden ontwerpen en produceren. Zelden is precies bekend wie een bepaald wapen heeft ontworpen en wanneer dat gebeurd is. Vaak gingen deze individuele wapenmakers, op verzoek van klanten, nog lang door met het produceren van wapens die eigenlijk al achterhaald waren door nieuwe ontwerpen.
